فیبروم رحمی چیست ؟
عامل مساعد کننده خانمها به ابتلا به فیبروم زمینه ژنتیکی( وجود رحمهای فیبروم دار در زنان خانواده) و ترشحات هورمونی در سالهای باروری زنان(بعد از بلوغ تا بائسگی) می‌باشد. ازدواج کردن و یا نداشتن رابطه جنسی ارتباطی با فیبروم ندارد.
ازانجاییکه تعداد زیاد فیبرومها بدلیل محل قرارگیری‌شان می‌توانند بدون علامت باشند تشخیص با معاینه و با انجام سونوگرافی است.
آیا فیبروم های رحمی سبب نازایی می شوند؟
این پرسشی است که ذهن بسیاری از خانم هایی که رحم آنها فیبروم دارد را مشغول میکند. فیبرومها از شایع ترین توده‌های عضلانی و خوش خیم در خانمها هستند.
فیبروم ها می توانند در مناطق مختلفی از رحم وجود داشته باشند.
بعضی از آنها از بیرون و از طریق یک پایه به جسم رحم اتصال دارند .
بعضی در داخل حفره داخلی رحم ( اندومتر )قرار دارند.
بعضی در لابلای عضلات رحمی قرار گرفته اند. فیبروم ها به تنهایی عامل نازایی نیستند و اثرات فیبروم بر باروری خانم ها بستگی به اندازه و مکان قرارگیری فیبروم دارد .
معمولا فیبروم هایی که دیواره ی داخلی رحم را تحت تاثیر قرار می دهند، می‌توانند بر باروری خانم ها اثرگذار باشند.
آیا درمان فیبروم ها فقط جراحی است؟
دلایل مختلفی برای انجام جراحی جهت خارج کردن فیبروم وجود دارد.
نوع عمل جراحی در فیبروم ها ،بستگی به سن خانم و تمایل او به باروری دارد.
معمولا در خانم های جوان فیبروم به تنهایی خارج می شود .در خانم هایی که تعداد فرزند کافی دارند و نزدیک به سن یائسگی هستند، ترجیح داده می‌شود که رحم خارج شود.
فیبروم ها می توانند بعد از جراحی عود مجدد داشته باشند و به همین جهت نزدیک به یائسگی ترجیحاً تخلیه ی رحم ،درمان مناسب تری است. همه فیبروم ها نیاز به خروج جراحی ندارند .
فیبروم هایی که اندازه کوچکی دارند، ایجاد علامت بالینی نمی کنند و با پیگیری های مکرر از طریق سونوگرافی و مراجعه به پزشک متخصص افزایش اندازه ندارند، می توانند تا مدتی تحت نظر گرفته شوند و درمان جراحی بر اساس وضعیت بیمار و با تشخیص پزشک معالج صورت می‌گیرد.